Met hernieuwbare energiebronnen wordt de elektriciteitsproductie variabeler en onvoorspelbaarder waardoor er een onevenwicht ontstaat tussen vraag en aanbod. Maar evenwicht is noodzakelijk. Een mogelijke oplossing hiervoor is flexibiliteit van de vraag; de vraag naar elektriciteit moet het aanbod volgen in plaats van de traditionele manier, het aanbod de vraag. Een dergelijke vraagflexibiliteit kan worden bereikt door middel van vraagsturing (DR) of energieopslag. Als deze gecombineerd worden en aangevuld met een warmtepomp, bieden ze een interessante mogelijkheid voor flexibiliteit aan de vraagzijde in gebouwen.

Normaal gesproken volgt de binnenlandse vraag naar elektriciteit een patroon met pieken in de ochtend en de avond. Om aan deze vraag te kunnen voldoen met bijvoorbeeld fotovoltaïsche zonne-energie (PV), is er een mismatch wat betreft de timing, aangezien PV het meest productief is tijdens de middag. De invoering van vraagresponsmaatregelen betekent dat de pieken in de vraag worden verplaatst om beter af te stemmen op de piek in het aanbod. De invoering van opslag betekent dat elektriciteit kan worden opgeslagen en vervolgens kan worden gebruikt wanneer er behoefte is aan elektriciteit. Bij de combinatie van vraagrespons en opslag worden de pieken in de vraagcurve afgevlakt en verplaatst naar hoge levertijden, terwijl tegelijkertijd de opslagcapaciteit kan worden gereduceerd.

Het gebruik van een warmtepomp als onderdeel van de vraagresponsmaatregelen is een realistische mogelijkheid. Vervolgens is de warmtepomp actief tijdens productiepieken en wordt de resulterende warmte-energie tijdelijk opgeslagen in de constructie van het gebouw. Aangezien warmtepompen zelf elektriciteit gebruiken, kunnen ze dus een deel van de oplossing worden in het probleem van de intermitterende elektriciteitsproductie.